تاریخچه استفاده از ظروف مسی

ظروف مسی

تاریخچه استفاده از ظروف مسی به گذشته‌های دور برمیگردد. انسان‌ها پس‌ از استفاده از سنگ، به فلزات مختلف نیازمند شدند. یکی از فلزاتی که به صورت خالص در طبیعت وجود داشت و‌ جزو اولین فلزاتی بود که کشف شد، مس بود. از آن پس مس به دلیل درخشندگی و خواصی که داشت به مرور زمان بیشتر از قبل در زندگی انسان‌ها وارد شد.

مس قبل از میلاد:

همانطور که گفتیم، مس فلزی است که جزو اولین اکتشافات بشر محسوب می‌شود. در واقع مس پس از طلا ابتدایی ترین فلزی‌ست که کشف شده.

جالب است بدانید که، از ابتدایی‌ترین تمدن‌هایی که هنگام ساختن ابزار‌آلات مختلف از فلز مس استفاده کرد، ایران زمین بود. شواهد مختلفی وجود دارد که نشان می‌دهد ایرانیان در این زمینه پیشرو سایر تمدن‌ها بودند. آثار مسی مختلف در هزاران سال قبل از میلاد در تپه سیلک، تل ابلیس و تپه زاغه مشاهده شده.

باید بگوییم که به احتمال زیاد اولین آثار مس کشف شده در تپه زاغه، که مکانی واقع شده در قزوین، از سالهای بسیار طولانی قبل از میلاد مسیح وجود داشته.

از دیگر تمدن‌هایی که می‌توان گفت مس را در هزاران سال قبل از میلاد مورد استفاده قرار می‌دادند، مصریان بودند.

باستان‌شناسان، سامانه لوله‌کشی مسی را در یکی از اهرام ثلاثه یافته‌اند که‌ می‌توان با وجود آن نتیجه گرفت که قدمت استفاده از مس در مصر هم بسیار طولانی است.

علاوه بر این، باید بگوییم که در آن زمان، مصریان با اضافه کردن قلع به فلز مس، آلیاژ‌های برنزی می‌ساختند و سپس با توجه به قالب‌گیری آسان‌تر آن، توانستند وسایل بیشتری را با کمک مس بسازند.

در سال‌های بعد، پس اینکه ذوب مس و استفاده از آن بین انسان‌ها رواج پیدا کرد، ریخته‌گری به عنوان شغل ثابت و فعالیتی پر طرفدار تبدیل شد‌.

 

رونق مسگری در ایران:

جالب است بدانید که زمانی که مسگری و استفاده از ظروف و ابزار آلات مسی در ایران رونق گرفت، بیشترین شهر‌هایی که در این زمینه از خود تبحر نشان دادند، اصفهان، شیراز، کاشان، یزد و کرمان بودند.

 

در این شهر‌ها عمدتا مکان مشخصی برای تولید و فروش این آثار هنری وجود داشت که آن را بازار مسگران می‌نامیدند. مسگرانی که در این مکان دور یکدیگر جمع شده بودند، با توانایی زیاد بدنی، هر نوع ظروف و وسایل مسی را ساخته و در معرض فروش قرار می‌دادند.

حتی امروزه نیز صنعت مسگری را در این شهر‌ها و چنین مکان‌هایی در ایران، مشاهده می‌شود.

یکی از مسائل جالبی که درباره صنعت مسگری و ایرانیان باید ذکر کنیم، این است که، در سیستان‌و‌بلوچستان، کوره‌هایی جهت ذوب فلز از مکانی که مربوط به هزاران سال قبل است پیدا شده‌.

این کوره نشان می‌دهد که در این منطقه، ایرانیان، به ساخت و تولید انواع فلزات از جمله مس می‌پرداخته‌اند. بنابراین در ایران باستان، ایرانیان که هنر مسگری را آموخته بودند، نسل به نسل به آیندگان منتقل کردند.

از دیگر آثاری که گذشته هنر مسگری ایرانیان را به نمایش می‌گذارد، ظرف مسی نقره‌کوبی که در خراسان ساخته شده. این ظرف، در موزه آرمیتاژ به نمایش گذاشته شده. خوشبختانه اطلاعات مربوط به این اثر، مانند محلی که این اثر ساخته شده، نام فردی که به ساخت این اثر پرداخته و نام فردی که این محصول را سفارش داده، به صورتی طرحی واضح بر روی این ظرف حک و ثبت شده.

مینا فصل اول

مینا هنریست اصیل که سابقه آن به هزاره دوم قبل از میلاد برمیگردد.
مینا به عبارت ساده فن چسباندن یک لایه سلیس (شیشه)بر روی فلز با حرارت بالای ۸۰۰ درجه سانتیگراد است و به انواع مینای نقاشی و مینای خانه بندی تقسیم می شود.
ترکیبات آن سیلیس،اکسیدفلزی و گدازآور می باشد.
که این هنر به شیوه مینا نقاشی و مینا خانه بندی تقسیم میگردد.
و قابلیت اجرا بر روی فلزاتی چون طلا،نقره و مس را دارد.

رنگ زمینهٔ زیر نقوش معمولاً به رنگ‌های آبی، سبز و گاهی قرمز است که اگر به چشم هنر به داخل ظروف منقوش مینا بنگریم یادآور پهنای زیبای آبی آسمان باشد.

شاید به همین خاطر است که اسم این هنر را مینا کاری نامیده‌اند.

«مینای سیاه» یک گونه از «مینای خانه‌بندی» به‌شمار می‌آید که به «مینای صائبین» نیز معروف است.

این شیوه میناکاری به‌طور عمده در جنوب کشور و به ویژه در اهواز انجام می‌شود.

روشی که امروزه در اصفهان مرسوم است به این صورت که نقش‌های مینا بر روی لعابی شفاف شکل می‌گیرد.

بدین منظور و برای میناکاری، ابتدا استادی مسگر یا دواتگر می‌بایست که شیئ مربوطه را بر اساس طرح مورد نظر بسازد و سپس استادی میناکار روی آن را لعاب سفید رنگ بدهد.

مرحله لعاب دهی سه یا چهار بار انجام می‌گیرد و هر بار نیز همراه با قرار گرفتن در کوره با ۷۰۰ درجه گرما هست تا رنگ لعاب ثابت شود.

شفافیت مینا نیز از وجود اکسید قلع بدست می‌آید؛ ولی در مینای منقوش که در زمان قدیم معمول بود و امروزه استادعلیرضاپروازی در میناکاری به کار می‌بندد ابتدا ماده لعابین را که از سیلیس و زنگار‌های فلزات بدست می‌آید به صورت گرد درآورده وبا قلع کدر می‌کنند آنگاه حرارت می‌دهند تا مینای کدر به فلز جوش داده می‌شود و آنگاه بر این زمینه طرح مورد نظر به رنگ‌های آبگینه‌ای رسم و سپس ذوب می‌شود.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

0
بازگشت به بالا

جستجو برای محصولات

محصول به سبد خرید شما اضافه شد
تماس با ما